Ortadoğu Uzmanı Muhammed Az, Mısır Times gazetesinde yayımladığı "İsrail ile ittifak kurmak için gerekli şart" başlıklı yazısında şu ifadelere yer veriliyor:

Lübnan'da tüm etnik gruplar son kırk yılda iki meseleden acı çekti ve bedel ödedi ve bu iki meseleden iyi anısı olan hiç bir Lübnanlı yoktur. İç savaş ve Lübnan topraklarının işgali, Lübnan'ın huzurunu yok etti ve etnik grupların yaşamını ve birliğini, yüzleşme, kan akıtma, yıkım ve yoksulluk cehennemine çevirdi.

Lübnan milletini yirmi yıl süren acılı günlerin ardından siyonistlerin işgal kâbusundan kurtaran ve bugüne kadar da siyonist rejimin Lübnan'a yeniden saldırmayı ve işgal etmeyi kendisi için korkunç nitelemesine sebep olan şey ise, İslamî direniş ve Hizbullah'tır.

Lübnan milleti nasıl 2006 yılında ve 33 günlük savaş sırasında milli dayanışmalarıyla güneyde mülteci durumuna düşen vatandaşlarını koruma altına aldığını ve yiyeceklerini onlarla aynı sofrada paylaştığını asla unutmuyor. Ya da Güney Zahiye bölgesi ölümcül hava akınlarının hedefi olduğunda, nasıl Zahiye'de yaşayan aileleri kendi evlerine aldıklarını ve hristiyanı, dürzüsü, sünnisi ve şiası aynı duygu ve aynı düşünce ile İsrail'in tecavüzüne karşı durduklarını unutmuyorlar.

İşte bu yüzden siyonistler hezimete uğradıklarında ve tecavüzcü tarihlerinde ilk kez boynu bükük ve utançla hüsrana uğradıklarında, Lübnanlı tüm etnik gruplar şenlik yaptı ve onur ve direniş ve zafer şenliğinde şenlendi ve Seyyid Hasan Nasrallah ve direniş de Arap şerefi ve izzetine dönüştü.

Lübnanlılar her ne kadar tarih ve hafızalarını gözden geçirdikçe, savaş çığırtanlığı yapan müdahalelerden zarar gördüklerini ve milli dayanışmalarını kaybettiklerinde güvensizlik ve kaygı şartları içinde yaşadıklarını görüyor. Bugün Suriye krizinin Suudi Arabistan'ın Esad ailesinden intikam alma ruhunun ürünü ve onların diğer Arap ve İslam ülkelerine karşı üstünlük duyguları ve kibir simgesi olduğunu ve tüm bölgeyi kendilerine tabi olmaları gereken uşakları gibi gördüklerini bilmeyen yoktur.

Bugün tekfirci teröristlerin aslında Vahabi tekfirci medreselerde Suud hanedanı elinde yetiştiklerini ve görevleri, kamuoyunu saptırmak ve siyonistlerin düşman olduğunu unutturmak ve dosta karşı düşmanlık aracı olmak ve dostla düşmanın yerine değiştirmek olduğunu bilmeyen yoktur.

Bundan dört yıl öncesinden beri Lübnan'ın kuzeyini Suriye'ye terörist ve silah sevkiyatı için taktik karargahı haline getirdiler ve Beka ve Lübnan'ın kuzeyinde yaşayan halkın güvenliğini çaldılar ki, direnişin stratejik derinliği olan Suriye'yi yok etsinler. Lübnan'da Suudi Arabistan'dan tarihî hafızalarımızda ne varsa, hafta sonları Lübnan'daki köşklerine ve kumarhanelere gelen ayyaşlar ve fasıklardan ibarettir. Ve bazılarını da onlara hizmet etmek üzere eğitmiş ve uşak yaptılar. Ancak Londra'daki kumarhanelere gitmeye başlayınca, Lübnan'ı unuttular, gerçi Lübnan ve bölgeye tekfir ve terörü armağan ettiler.

Bugün Arabistan'ın Bahreyn'de zulüm ve katliamına ve onların Yemen'de ve bölge genelinde katliam ve intikamına muhalefet ve adalet sesi Seyyid Hasan Nasrallah'ın dilinden yükseldiği bir sırada, siyonist kurtların uluması, Arap irticaının çakallarıyla beraber yükseldiği anlaşılıyor.
Bugün Arabistan ve Fars Körfezi İşbirliği Konseyi'nden Hizbullah'ı terörist olmakla suçlama şeklinde duyulan siyonistlerin ulumasının tekrarının sebebi, siyonistlerin tek kurtuluş yolu ve Amerika'nın Ortadoğu'da istikbarî çıkarlarını korumanın tek yolu, bölge milletleri arasında fitne ve savaş çıkarmak ve aralarını açmakta olmasıdır.

İlginçtir ki siyonistler geçen hafta bir itirafı tekrarladılar, şöyle ki, eğer Lübnan'a saldıracak olurlarsa, Hizbullah füzeleri onları yok edecektir. Suriye'de de son dört ayda kaydedilen her şey, Arabistan, Amerika ve Türkiye'nin Rusya, Suriye ve Hizbullah tarafından yok edilen tekfirci teröristler için yas tuttuklarını göstermektedir.

Siyonistler, Arabistan ve Batı'nın içine düştüğü stratejik çıkmaz, şimdiye kadar gizli olan her şeyin aşikar olmasına sebep oldu ve Arabistan Dışişleri Bakanı ve diğer yetkilerini Tel aviv'i ziyaret etmeye ve onlardan teröristleri Suriye'nin güneyinde kurtarmak için harekete geçmelerini istemeye yöneltti.

Bir süredir siyonist yetkililer bazı Arap rejimlerin İsrail ile gizli ilişkilerinin açığa çıkmasını istiyor ve Şimon Peres 2006 yılında bu konuya işaret etti ve ardından Benyamin Netanyahu ve kendi anlattığına göre bazı Arap liderlerle cinsel ilişkisi bulunan bayan Livni de aynı isteği tekrarladı.
Arap irticaının ve özellikle Yemen, Bahreyn, Irak, Suriye ve şimdi de Lübnan ve hatta kuzay Afrika'da bataklığa saplanan Arabistan'ın bugünkü şartları, siyonist yetkililerin Arap irticaı ile ilişkilerini normalleşmesi ve aleni hale gelmesi için şart koymasına vesile olmuştur. Çünkü Netanyahu ve diğer radikal siyonistler defalarca Arap irticaına ihtiyaç duymadıklarını ve işgal altındaki toprakları Filistinlilere geri vermeye gerek olmadığını dile getirmiştir.

Arabistan'ın bugünkü şartları onları öylesine bir zillete düşürmüş ki, direniş karşısında İsrailli edebiyatı kullanmaları ve Fars Körfezi İşbirliği Konseyi'ni siyonistlerle birlikte Tunus'ta toplamak ve Arap izzeti ve şerefini terörist olarak adlandırmaları gerekiyor.
Daha da ilginç olan şu ki, onlar tekfirci teröristleri silahlı muhalif olarak tanıtıyor ve Arap ve İslam tarihinin onurlu direnişine terörist diyor!! Acaba arslanı çakal ve tilki ve çakalı arslan olarak tanıtmak mümkün müdür?

Son beş yılda Arabistan ve diğer Arap fasık hükümdarlarca on milyarlarca dolar para Ortadoğu'da savaş çıkarmak, katliam ve yıkım yapmak için harcandı ve böylece Batı sömürüsü veya siyonist rejime son hizmetlerini de tamamlamış oldular. Şimdi ise Lübnan'a yöneldiler ki, Lübnan milleti ve etnik gruplarının bir arada huzur içinde yaşamalarını yeni maceracılıkları ile bozsunlar.

Eğer Arabistanlılar siyasetin alfabesini birazcık bilseydi ve eğer harcadıkları şu on milyarlarca dolarla Arap ülkelerinde muhtaç insanlara yardım etseydi, imar çalışmaları yapsaydı, Filistin'i satmasaydı, İslam ve Arapların esas düşmanını dost edinmeseydi, mezhep üzerinden fitna çıkarmasaydı, tekfircileri insanların ve ülkelerin üzerine salmasaydı, daha fazla izzet ve itibar kazanırdı.

Ancak bugün onlar, kendi halkına acımayan ve onları yoksulluk ve zillet içinde tutan korkunç bir deve dönüştüler. Onlar İsrail'e ve Batı sömürüsüne destekle yolun sonuna yaklaştıklarını ve Londra'nın arka sokaklarına ve geldikleri yere geri dönmek zorunda kalacaklarını bilmiyorlar.

on4haber